Dag 15/16: You see by the trees the wood anymore..

Vandaag was het wel even vreemd toen we opstonden. Gisteren was het nl. nog zonnig en warm, maar vandaag deden we de gordijnen open en zag je door de mist niet verder dan 50 meter. Het duurde een klein uurtje voordat het zicht beter werd. Maar ook dat heeft zijn charme. Het ontbijt in ‘the geasthouse’ was uitgebreid en goed ze hadden zelf kaas die smaakte. Om een indruk te geven hoe de ruimte was ingericht; er stonden houten (cederhout) meubels en grote laungbanken en verder was alles mooi ‘aangekleed’ met mooie voorwerpen zoals schaalmodellen van schepen en aan het plafond hing een kayak, er was een grote openhaard en er stonden zelfs wilde boeketten op de tafels. Na het ontbijt reden we eerst naar het visitorscentre van Nationaal park Pacific Rim, om daar informatie in te winnen over wandel/hike routes. Enkele wandelroutes waren gesloten (wat daar de reden voor was weet ik niet), maar op de hoofdweg die door het park leidt waren diverse wegwerkzaamheden en deze versperden bepaalde ingangen naar routes. Er blijven echter genoeg wandel/hike routes over. We kozen de ‘rainforest trail’ een route die je voornamelijk aflegt over een ‘boardwalk’. Het is echt weer iets anders dan de bossen die we tot dusver in Canada hebben gezien. En de rainforest doet zijn naam eer aan want het was inmiddels gaan motregenen. De meters hoge bomen staan dicht op elkaar en het is erg donker in de bossen. Onder het wandelen vallen er ook dikke druppels naar beneden. De boardwalk geeft een extra demensie aan de wandeling. Om de hoogteverschillen in de bossen te overbruggen moet je ook diverse trappen op en af en loop je over natuurlijke loopbruggen zoals omgevallen bomen. Het was een mooie wandeling van ongeveer 3 km door een eeuwenoud regenwoud, waar grote reuze Ceders groeien. Voor de Indianen is de Ceder, de Levensboom’ heel belangrijk. Van de stammen maakten ze vroeger kano’s en totempalen en van de bast van de boom maken ze nu nog andere voorwerpen, zoals manden. Janet onze Hamalco gids van de berenexcursie zei dat wanneer je bij een cederboom gaat zitten dit een ontspannend uitwerking op je zal hebben en alle stress verdwijnt. We zijn allebei wel soort van zen, of dat aan de cederbomen ligt wie zal het zeggen.

Later hebben we nog een wandeling gemaakt; de Willowbrae trail, deze gaat eveneens over een boardwalk, maar deze trail komt uit in een baai op een breed strand. Heel bijzonder want we waren de enige op het strand. Alleen een meeuwenkolonie hield ons gezelschap. Het was eb en op het strand lagen schelpen en een raar soort zeewier Kelp zoals ze dat hier noemen. Dit ziet er anders wel heel eng uit (alien achtig), met soms wel 3 meter lange staarten en de uiteinden waren net enge kopjes. Verder lag er op het strand zeesterren, dooie krabben en heel veel drijfhout. Het drijfhout lag voornamelijk aan de bosrand en was door het zoute zeewater en de wind wit/grijs geworden. Vervelende strandvlooien waren er ook. Ik had de dag ervoor al een ervaring met die beestjes, omdat ik met blote voeten over het stand had gelopen. Vandaag dus maar niet en heb ik de schoenen maar aangehouden en de sokken hoog opgetrokken. Dat is wel niet heel charmant, maar vlooienbeten zijn dat nog minder.
Voor het diner die avond hadden we afgesproken bij het andere geasthause (er zijn er twee). Dit was net zo smaakvol ingericht als het geasthouse waar we het ontbijt gebruiken. Het diner is een menu dat begint met een aperitief samen met een lekker wijntje en biertje en het hoofdgerecht was zalm met een quinoa salade en andere lekkere groenten. Ik heb de afgelopen weken al diverse keren zalm gegeten, maar zo lekker als hier was het niet. Daarna konden we nog kiezen uit 2 nagerechten. Van de afgelopen weken is Middle Beach Lodge bij Tofino wel het mooist qua ligging en inrichting, maar ook het eten is hier voortreffelijk.

Volgens de weervoorspelling zou dag 16 een regenachtige dag worden, maar bij het openschuiven van de gordijnen bleek dat niet. Het was wel bewolkt, maar af en toe brak het wolkendek open en kwam toch de zon tevoorschijn. Vandaag wilden we weer een lange wandeling maken en kozen we voor de de Wild Pacific trail die langs de kust loopt en deel door de bergen/bossen bij Ucluelet aan de zuidkant van Pacific Rim. We hebben deze trail niet helemaal gelopen want dan ben je dagen onderweg. Het uitzicht op de kliffen en de stranden is fantastisch. Op een gevaarlijk punt drijven boeien met klokken. En het geluid dat je hoort gaf mij even een ‘flashback’ van de film JAWS. In die bewuste baai liggen ook vele scheepswrakken. Vancouver Island is ook in de wintermaanden een gewilde vakantiebestemming. Dan komen de mensen er hoofdzakelijk voor de stormen die de hogen golven tegen de kliffen beukt. Volgens de Canadezen die hier ook in de wintermaanden komen is dit natuurspektakel machtig om te zien. Je ziet hier ook overal tsunami waarschuwingsborden en bij het inchecken bij de lodge krijg je een route waar je dan naar toe moet ‘in het geval dat’. Na de hike hebben we bij de plaatselijke COOP een föhn gekocht op 110 volt, want mijn föhn had het begeven en loop ik dus al dagen met een ‘platte pette’ kapsel rond. In de COOP, sprak ons ook weer een Canadese dame aan, het is echt opvallend hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen hier zijn. Zij adviseerde om naar Chesterman Beach te gaan. Bij laag tij/eb kun je over het strand, of het wad dat ontstaat, lopen. Vanaf dit eilandje heb je een mooi uitzicht op de sterke stroming en de hoge golfslag. Bij terugkomst in de lodge was er nog net genoeg tijd over om een was te draaien en mijn haren te wassen en te föhnen voordat we weer gaan eten in het geasthouse. Vanavond staat krab op het menu. Lekkerrrrrr.
Morgen is weer een reisdag dan rijden we naar de plaats Victoria op Vancouver Island.

Hey Folks, till next time and greetings from Michel en Rian

NB wij stuurden een humoristisch filmpje naar Erwin (neef van Rian) over een haardroger die hier kapot was gegaan en dat we na dagen zoeken eindelijk een nieuwe hebben gevonden en gekocht. Erwin stuurde daarop een filmpje waarin hij een goede vriendin een boodschap voor ons liet inspreken..